Baza prawa podatkowego
- Zobowiązania podatkowe
- Postępowanie podatkowe
- Karta podatkowa
- Podatek od towarów i usług
- Podatek akcyzowy
- Znaki akcyzy
- Podatek dochodowy od osób fizycznych
- Podatek dochodowy od osób prawnych
- Podatek leśny
- Podatek od gier
- Opłata od posiadania psów
- Opłata targowa
- Opłata administracyjna
- Podatek od spadków i darowizn
- Międzynarodowe prawo podatkowe
- Rachunkowość
- Podatkowa księga przychodów i rozchodów
- Doradztwo podatkowe
- Administracja podatkowa
- Ewidencja podatników
- Ustawa Karna Skarbowa
- Podatek od czynności cywilnoprawnych
- Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
- Czynności sprawdzające
- Tajemnica skarbowa
- Podatek rolny
- Opłata skarbowa
- Kontrola skarbowa
- Egzekucja podatkowa
- Podatek od środków transportowych
- Słownik pojęć
- Podatek od nieruchomości
Aktualności
| VAT i akcyza | Prawo gospodarcze | Postępowanie podatkowe | Inne | Podatki - zagadnienia ogólne | Podatki obrotowe | Podatki majątkowe | Podatki i opłaty lokalne | Podatki dochodowe i przychodowe | Finanse publiczne |
Jak długo należy przechowywać dokumenty księgowe?
Zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.) zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe podlegają trwałemu przechowywaniu.
Terminy przechowywania pozostałych zbiorów, w zależności od rodzaju dokumentów i stosowanych przepisów wynoszą:
- dla ksiąg rachunkowych – 5 lat,
- dla kart wynagrodzeń pracowników bądź ich odpowiedników – przez okres wymaganego dostępu do tych informacji, wynikający z przepisów emerytalnych, rentowych oraz podatkowych, nie krócej jednak niż 5 lat,
- dla dowodów księgowych dotyczących wpływów ze sprzedaży detalicznej – do dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego za dany rok obrotowy, nie krócej jednak niż do dnia rozliczenia osób, którym powierzono składniki aktywów objęte sprzedażą detaliczną,
- dla dowodów księgowych dotyczących środków trwałych w budowie, pożyczek, kredytów oraz umów handlowych, roszczeń dochodzonych w postępowaniu cywilnym lub objętych postępowaniem karnym albo podatkowym – przez 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym operacje, transakcje i postępowanie zostały ostatecznie zakończone, spłacone, rozliczone lub przedawnione,
- dla dokumentacji przyjętego sposobu prowadzenia rachunkowości – przez okres nie krótszy od 5 lat od upływu jej ważności,
- dla dokumentów dotyczących rękojmi i reklamacji – 1 rok po terminie upływu rękojmi lub rozliczenia reklamacji,
- dla dokumentów inwentaryzacyjnych – 5 lat,
- dla pozostałych dowody księgowe i dokumenty – 5 lat.
Okresy przechowywania, o których mowa powyżej oblicza się od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dane zbiory dotyczą.
Najdłuższe terminy ustawodawca przewidział dla przechowywania dokumentów pracowniczych takich jak listy płac, karty wynagrodzeń, które stanowią podstawę określania wieku emerytalnego czy renty. Należy bowiem przechowywać je przez okres 50 lat od momentu ustania umowy z ubezpieczonym.
W stosunku do deklaracji rozliczeniowych ZUS obowiązuje pięcioletni okres liczony od momentu ich złożenia do ZUS.
Jednocześnie z przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że podatnicy zobowiązani są do przechowywania ksiąg rachunkowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a także innych ewidencji prowadzonych do celów podatkowych, rejestrów i innych związanych z nimi dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 86 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).
Zobacz pozostałe wpisy
