strona główna aktualności

W sprawie będącej przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 września 2014 r., podatnik (czynny podatnik VAT) prowadzi działalność gospodarczą z wykorzystaniem samochodów osobowych. Podatnik nie złożył do urzędu skarbowego informacji (na druku VAT-26), o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 371), nie założył również ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. i postanowił, że będzie zaliczał w 100% naliczone odpisy amortyzacyjne od posiadanych samochodów osobowych do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym podatnik zadał pytanie o możliwość  zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od pojazdów samochodowych oraz wszelkich wydatków eksploatacyjnych, w tym również na paliwo, związanych z użytkowaniem przez niego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodów osobowych.

Zdaniem podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma on prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych oraz naliczone odpisy amortyzacyjne, pod warunkiem jednak, że niniejsze pojazdy są przez podatnika wykorzystywane wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie, jego zdaniem, jest natomiast fakt, że nie prowadzi on ewidencji pojazdów, skutkiem czego nie może udowodnić, iż są nie wykorzystywane do celów prywatnych przez użytkujących ich pracowników podatnika.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał jednak, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko podatnika w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej wykorzystywania samochodów osobowych wyłącznie przy prowadzeniu działalności gospodarczej jako warunku niezbędnego do zaliczania poniesionych wydatków w koszty, w pozostałej części uznał zaś stanowisko podatnika za prawidłowe.

Organ podatkowy wskazał, że wystarczające jest wykazanie związku używania określonego środka trwałego z prowadzeniem działalności gospodarczej, w taki sposób, że dany środek służy przede wszystkim tej działalności. Ustawa nie wymaga więc, jak uzasadniał organ, ani wykazania, ani zaistnienia wyłączności takiego związku. Przy ustaleniu głównego celu wykorzystania środka trwałego jego osobiste i uboczne wykorzystywanie przez podatnika lub jego pracowników nie jest wystarczającym powodem wyłączenia.

Z kolei, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 1 sierpnia 2014 r., nr IPTPB1/415-241/14-4/AP. Organ uznał, iż „Podatnik będzie mógł zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazane we wniosku wydatki eksploatacyjne związane z samochodem ciężarowym, który będzie wykorzystywał wyłącznie do działalności gospodarczej w pełnej wysokości, w tym także podatek VAT od tych wydatków, o ile na mocy ustawy o VAT nie będzie mu przysługiwało prawo do jego odliczenia lub zwrotu. Natomiast ww. wydatki związane z samochodem, który podatnik będzie wykorzystywał także do celów prywatnych będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w jego działalności, wyłącznie w tej części w jakiej związane one będą z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W takiej części w jakiej wydatki eksploatacyjne związane będą z wykorzystywaniem samochodu do celów prywatnych nie będą one spełniać podstawowej przesłanki uznania ich za KUP prowadzonej działalności gospodarczej, tj. nie będą miały związku z przychodami uzyskiwanymi z tej działalności, ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła tego dochodu”. W podobnym tonie Dyrektor Izby Skarbowej wypowiedział się również w interpretacji z dnia 31 lipca 2014 r., nr IPTPB3/423-131/14-4/KJ, uznając, iż: „wyłącznie uzasadnione i udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu eksploatacji samochodów służbowych mogą być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem regulacji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka zwiększyła swoje przychody.” Również zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: „wydatki na eksploatację będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności, niezależnie od tego jaką proporcję wykorzystania samochodu na cele związane z działalnością gospodarczą ustalił podatnik. Jedynie takie wydatki, które rzeczywiście związane są z wykorzystaniem samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, spełniają bowiem warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2014 r., nr IPPB1/415-639/14-2/IF).

Odmienne od powyższego stanowisko zajął natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2014 r., nr ILPB3/423-208/14-4/PR stwierdził, że: „wydatki związane z używaniem i eksploatacją samochodów osobowych dla celów prywatnych nie spełniają warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym w tej części podatek naliczony, który wynika z otrzymywanych faktur i którego Spółka nie ma prawa odliczyć – zgodnie z odrębnymi przepisami – nie stanowi kosztu uzyskania przychodu” (zob. również: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 sierpnia 2014 r., nr ILPB3/423-212/14-2/PR). Każdorazowo zatem podatnik musi określić, czy dany wydatek został poniesiony w związku z działalnością gospodarczą. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki praw. A więc: „jeżeli w istocie wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię związane z zakupem paliwa, myciem pojazdu, naprawami, przeglądami okresowymi, wymianą opon, składkami ubezpieczeniowymi, spełniają przesłanki, o których mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ww. samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne, to wydatki związane z eksploatacją ww. samochodu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2014 r., nr IBPBI/1/415-879/14/ESZ; zob. też: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 sierpnia 2014 r., nr IBPBI/1/415-946/14/AP).