strona główna aktualności

W przedmiotowej sprawie urząd skarbowy uznał za niezgodne z rzeczywistością zapisy w księgach podatkowych strony – ewidencjach zakupu i sprzedaży VAT oraz w dokumentach sprzedaży (fakturach i paragonach). Organ podatkowy oszacował zatem podstawę opodatkowania, przyjmując „cenę jednostkową wynikającą z materiałów procesowych potwierdzonych uwierzytelnionymi kserokopiami z rozmów telefonicznych pochodzących z akt sprawy karnej” przeciwko podatnikowi.

Podatnik wniósł o wznowienie postępowania wskazując, że orzekające w sprawie organy obu instancji jako podstawę dokonanego rozstrzygnięcia przyjęły stenogramy z podsłuchu, który nie został zarejestrowany w sposób nadający się do odtworzenia. Sąd karny stwierdzając, że poza stenogramami prokuratura nie przedstawiła nagrań, uniewinnił podatnika od zarzucanych mu czynów.

Dyrektor izby skarbowej wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, natomiast odmówił uchylenia decyzji. Zdaniem urzędu skarbowego, wyrok uniewinniający w żaden sposób nie wpływa na ustalenia dokonane w sprawie podatkowej zakończonej decyzją.

Podatnik zaskarżył stanowisko fiskusa do WSA w Łodzi. Sąd podkreślił, że notatki i stenogramy z nagranych rozmów telefonicznych stanowią tylko informację o treści tych nagrań, a zatem informację o istnieniu określonego dowodu, jakim jest nagranie rozmów telefonicznych. W momencie, kiedy okazuje się, że dowód taki nie istnieje, informacje o nim mają znikomą wartość dowodową, gdyż w żaden sposób nie można sprawdzić czy odpowiadają one prawdzie. Nie mogą zatem stanowić podstawy do skazania – jak to miało miejsce w postępowaniu karnym zakończonym wyrokiem sądu rejonowego. Nie mogą także stanowić podstawy dokonania wymiaru podatku, gdyż nie mają one charakteru zgodności z prawem.

W związku z powyższym fiskus, który ponownie rozpatrzy sprawę, zobowiązany będzie do uwzględnienie wykładni prawa zaprezentowanej w wyroku WSA w Łodzi.