strona główna baza prawa podatkowego . . . przedmiot opodatkowania w podatku leśnymprzedmiot opodatkowania podatkiem leśnym

Przedmiot opodatkowania w podatku leśnym

 Przedmiot opodatkowania w podatku leśnym zamyka się w przepisie art. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym*, zwanej w skrócie PLeśU.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 1 PLeśU przedmiotem opodatkowania podatkiem leśnym są lasy, z wyjątkiem lasów zajętych na wykonywanie działalności gospodarczej innej niż działalność leśna. Zaś za lasy w świetle ustawy uważa się grunty leśne sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W świetle niniejszej ustawy za działalność leśną uważa się działalność:

a)    właścicieli,

b)    posiadaczy, lub

c)    zarządców

w zakresie urządzania, ochrony i gospodarowania lasu, utrzymywania powiększania zasobów i upraw leśnych oraz gospodarowania zwierzyną. Termin ten obejmuje również działalność tych podmiotów w zakresie pozyskiwania, za wyjątkiem skupu drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, jak również sprzedaż tych produktów w stanie nieprzerobionym.*

Przedmiot opodatkowania podatkiem leśnym został bardzo jasno i ściśle określony przez ustawodawcę w artykule 1.  Z kolei brzmienie punktu 2 analizowanego przepisu odsyła zainteresowanych do wspomnianej już ewidencji gruntów, prowadzonej na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. 

W § 68 ust. 2  wyżej wspomnianego rozporządzenia wyraźnie wskazuje się, iż z lasem mamy do czynienia jedynie w przypadku, kiedy w ewidencji oznaczony został symbolem „Ls”.

Jest to znaczące ułatwienie dla potencjalnych podmiotów, podlegających opodatkowaniu podatkiem leśnym, zwłaszcza w sytuacji, kiedy potoczne rozumienie słowa „las”, nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym figurującym w wyżej wymienionej ewidencji. Obecnie obowiązująca definicja różni się od tej zawartej w ustawie o lasach, albowiem zgodnie z nią lasem jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną tzn. uprawami leśnymi – drzewami, krzewami oraz runem leśnym – bądź częściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej, albo

b) stanowiący rezerwat lub wchodzący w skład parku narodowego, lub

c) wpisany do rejestru zabytków

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, jak również wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.*

Powyższa definicja  ustawy o lasach zawiera w swojej treści cechy, którymi powinien się charakteryzować las. Nie oznacza to jednak, że grunt spełniający te cechy może być opodatkowany podatkiem leśnym. Warunkiem obligatoryjnym jest zamieszczenie takiego gruntu w ewidencji gruntów oraz oznaczenie symbolem „Ls”, bowiem tylko wówczas będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem leśnym.

Podkreślić należy, iż słowo „las” cechować może znaczna różnica jeżeli chodzi o rozumienie potoczne, w stosunku do danych zawartych w ewidencji.

Wedle Słownika języka polskiego, lasem jest zwarte zbiorowisko drzew, rosnących na pewnym obszarze w określonych warunkach glebowych i klimatycznych. Często może być jednak tak, że las w potocznym tego słowa znaczeniu – zbiorowisko drzew na określonym obszarze – nie będzie oznaczony w ewidencji jako Ls, i wówczas nie będzie zatem opodatkowany podatkiem leśnym.

Wszelkie wątpliwości co do samodzielnej klasyfikacji rozwiewa Wyrok NSA oz. w Białymstoku z dnia 15.11.2001 r., sygn. SA/Bk 953/01 wskazując iż, „jedynym kryterium do oceny rodzaju podatku należnego, stanowi ewidencja gruntów i figurujące w niej dane. Niezależnie od własnej interpretacji i właściwego rozumienia stanu faktycznego, ścisłym wytycznym w określaniu rodzaju podatku, jest oznaczenie terenu leśnego jako „Ls”. Grunty zadrzewione i zakrzaczone oznaczone są w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków - obowiązującym od 2 czerwca 2001 r.* - symbolem Lz i stanowią obok lasów oznaczonych symbolem Ls odrębną kategorię gruntów, do których według załącznika nr 6 tego rozporządzenia zalicza się m.in.: śródpolne skupiska drzew i krzewów nie zaliczone do lasów, tereny torfowisk pokrytych częściowo kępami krzewów i drzew karłowatych, grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami wierzb w dolinach rzek i obniżeniach terenu, przylegające do wód powierzchniowych grunty porośnięte drzewami lub krzewami stanowiące biologiczną strefę ochronną cieków i zbiorników wodnych (…). Również zdaniem niniejszego składu orzekającego gruntów oznaczonych symbolem Lz nie można zaliczyć do podlegających podatkowi leśnemu z mocy art. 60 ust. 1 ustawy o lasach z dnia 28 września 1991 r.*. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem leśnym podlegają wszystkie lasy, z wyjątkiem: