strona główna baza prawa podatkowego . . . struktura umowy modelowej oecdstruktura umowy modelowej oecd

Schemat Modelowej konwencji OECD obejmuje siedem rozdziałów, które dotyczą następujących zagadnień:

1) Zakresu stosowania Konwencji,
2) Ogólnych definicji,
3) Szczegółowych postanowień dotyczących opodatkowania dochodu,
4) Szczegółowych postanowień dotyczących opodatkowania majątku,
5) Metod unikania podwójnego opodatkowania,
6) Postanowień szczególnych dotyczących: zasady równego traktowania, procedury wzajemnego porozumiewania się, wymiany informacji oraz fakultatywnie rozszerzenia zakresu terytorialnego Konwencji,
7) Postanowień końcowych dotyczących m.in. wejścia w życie konwencji oraz jej wypowiedzenia.

W rezultacie Konwencja Modelowa określa przede wszystkim swój zakres (rozdział I) i definiuje niektóre terminy (rozdział II), natomiast jej główną część stanowią rozdziały od III do V, które zawierają postanowienia wyznaczające zakres, w jakim każde z umawiających się państw może opodatkować dochód lub majątek i w jaki sposób należy unikać międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Następnie konwencja zawiera postanowienia o charakterze technicznym tj. postanowienia szczególne (rozdział VI) i postanowienia końcowe (rozdział VII).

Jeśli chodzi o zakres stosowania, to Konwencję stosuje się do osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę (czyli tzw. rezydencję podatkową) w jednym lub w obu umawiających się państwach (artykuł 1). Dotyczy ona podatków od dochodu i majątku określonych ogólnie w artykule 2 Konwencji. W rozdziale II zdefiniowane są te terminy, które występują w więcej niż jednym artykule konwencji, takie jak: osoba, spółka, przedsiębiorstwo jednego umawiającego się państwa, przedsiębiorstwo drugiego umawiającego się państwa, transport międzynarodowy, właściwy organ, obywatel, osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie (rezydent umawiającego się państwa) oraz niesłychanie istotna definicja zakładu. Inne określenia, takie jak „dywidendy”, „odsetki”, „należności licencyjne” i „majątek nieruchomy” są zdefiniowane w artykułach regulujących kwestie zasad ich opodatkowania (tj. odpowiednio art. 10, 11, 12 oraz art. 6).

W zakresie reguł opodatkowania dochodu i majątku służących wyeliminowaniu podwójnego opodatkowania Konwencja ustala dwie kategorie norm. Po pierwsze, artykuły od 6 do 21 określają – w odniesieniu do różnych rodzajów dochodu – prawo do opodatkowania przez to państwo, w którym znajduje się źródło dochodu lub miejsce położenia rzeczy będącej źródłem dochodu, i przez państwo, w którym osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Postanowienia artykułu 22 zawierają takie same postanowienia w odniesieniu do majątku. Wyłączne prawo do opodatkowania pewnych części dochodu i majątku przyznaje się jednemu z umawiających się państw. W związku z tym zabrania się drugiemu umawiającemu się państwu opodatkowania tych źródeł dochodu i w ten sposób unika się podwójnego opodatkowania. Wyłączne prawo do opodatkowania przyznaje się z zasady państwu, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W odniesieniu do innych części dochodu i majątku żadna ze stron nie ma wyłączności. W zakresie dwóch źródeł dochodu (dywidend i odsetek) oba państwa mają prawo do ich opodatkowania, lecz prawo to w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu, jest ograniczone. Po drugie, jeżeli postanowienia umowy przyznają państwu, w którym znajduje się źródło dochodu lub w którym znajduje się majątek, prawo do pełnego lub ograniczonego opodatkowania, wówczas państwo, w którym znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba podatnika, musi przyznać odpowiednie zwolnienie od podatku w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Stosowne przepisy w tym zakresie sformułowane są w artykułach 23A i 23B Konwencji. Należy przy tym zaznaczyć, że Konwencja zostawia umawiającym się państwom wybór metody zwolnienia od podatku, to znaczy metodę wyłączenia oraz metodę odliczenia.

W zakresie opodatkowania dochodu i majątku przyjmuje się, że mogą one należeć do jednej z trzech kategorii, w zależności od zakwalifikowania do każdej z tych kategorii w państwie źródła dochodu lub miejsca położenia rzeczy:
– dochód i majątek, który może być opodatkowany bez żadnych ograniczeń w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu lub w którym jest położona rzecz będąca źródłem dochodu;
– dochód, który może być przedmiotem ograniczonego opodatkowania w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu;
– dochód i majątek, który nie może być opodatkowany w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu lub w którym położona jest rzecz.
Następujące kategorie dochodu lub majątku mogą być opodatkowane bez ograniczeń w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu lub w którym położony jest majątek:
– dochód z majątku nieruchomego położonego w danym państwie (w tym dochód z rolnictwa i leśnictwa), zyski z przeniesienia własności majątku (artykuł 6, artykuł 13 ustęp 1 i artykuł 22 ustęp 1);
– zyski zakładu położonego w danym państwie, zyski z przeniesienia tytułu własności takiego zakładu i majątku w postaci ruchomości stanowiącej integralną część działalności takiego zakładu (artykuły 7, 13 ustęp 2 i artykuł 22 ustęp 2), przy czym istnieje jeden wyjątek, a mianowicie gdy zakład służy żegludze międzynarodowej, śródlądowej i międzynarodowemu transportowi lotniczemu;
– dochód artystów i sportowców z działalności wykonywanej w danym państwie bez względu na to, czy dochód przypada samemu artyście lub sportowcowi czy innej osobie (artykuł 17);
– wynagrodzenia członków rad nadzorczych płatne przez spółki mające siedzibę w danym państwie (artykuł 16);
– wynagrodzenie za pracę w sektorze prywatnym wykonywaną w tym państwie, chyba że osoba zatrudniona przebywała w tym państwie przez okres nieprzekraczający 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym się w danym roku podatkowym i z zachowaniem pewnych warunków;
– wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym lub na pokładzie barki, jeżeli miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa znajduje się w tym państwie (artykuł 15);
– uposażenia i emerytury wypłacane z tytułu służby państwowej – z uwzględnieniem pewnych warunków (artykuł 19).

Następujące kategorie dochodu mogą być przedmiotem ograniczonego opodatkowania w państwie, w którym znajduje się źródło dochodu:
– dywidendy: pod warunkiem że udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, nie wiąże się z działalnością zakładu lub stałej placówki położonej w państwie, w którym powstaje źródło dochodu; państwo to musi ograniczyć własny podatek do wysokości 5% kwoty brutto dywidendy, jeżeli właścicielem dywidendy jest spółka, która posiada bezpośrednio co najmniej 25% udziału w kapitale spółki wypłacającej dywidendę oraz do wysokości 15% kwoty brutto dywidendy w pozostałych przypadkach (artykuł 10);
– odsetki: z zastrzeżeniem takiego samego postanowienia jak w wypadku dywidend, państwo źródła odsetek musi ograniczyć własne opodatkowanie do stawki 10% kwoty odsetek brutto (artykuł 11).

To jest jedynie fragment treści, aby uzyskać pełny dostęp
do prezentowanych informacji zaloguj się i wykup abonament lub skorzystaj
z jednorazowego dostępu.

Nie masz konta? Zarejestruj się