strona główna niezbędnik słownik

„Karta podatkowa jest najprostszą formą opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez osoby fizyczne. Równocześnie karta podatkowa ma najdłuższą i najbogatszą historię wśród uproszczonych form opodatkowania.

Przedmiotem opodatkowania kartą podatkową jest sam fakt prowadzenia taksatywnie wymienionych w ustawie rodzajów działalności. Konsekwencją przyjętego rozwiązania jest zwolnienie z obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych, deklaracji o wysokości uzyskanego dochodu oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy”*.

„Karta podatkowa przyznawana jest wyłącznie na wniosek podatnika. Dochodów (przychodów) opodatkowanych w ten sposób nie łączy się z dochodami lub przychodami z innych źródeł, objętych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wpływy z tytułu karty podatkowej w całości zasilają budżety gminne.

Podatek dochodowy w postaci karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący m.in. następującą działalność:

1. usługową lub wytwórczo-usługową np. usługi ślusarskie, kowalskie, kosmetyczne, fotograficzne*,
2. gastronomiczną oraz usługową w zakresie handlu detalicznego żywnością, wyrobami tytoniowymi, kwiatami i napojami – z wyjątkiem napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu,
3. usługową w zakresie handlu detalicznego artykułami nieżywnościowymi – z wyjątkiem handlu objętego koncesjonowaniem oraz handlu środkami transportu samochodowego i paliwami silnikowymi,
4. w zakresie usług edukacyjnych, polegających na udzielaniu korepetycji,
5. w zakresie usług transportowych, ale przy użyciu tylko jednego pojazdu,
6. usługi rozrywkowe np. świadczone przy użyciu automatów zręcznościowych, karuzel, strzelnic*.

(…) Przy stosowaniu karty podatkowej rezygnuje się z określenia podstawy opodatkowania, nawet w sposób szacunkowy. Wysokość świadczenia z tytułu karty podatkowej uzależniona jest od trzech czynników:

1. rodzaju prowadzonej działalności,
2. rozmiaru tej działalności, na którą wpływa liczba zatrudnionych pracowników lub intensywność wykonywanej działalności np. liczba godzin w ciągu miesiąca,
3. liczby mieszkańców miejscowości, w której wykonywana jest działalność”*.

Stawki mają „charakter kwotowy. Skala najczęściej jest proporcjonalna, chociaż w niektórych przypadkach ma ona charakter progresywny np. przy usługach parkingowych, weterynaryjnych czy edukacyjnych*”*.

Zniżki stawek dotyczą m.in. tych podatników, którzy ukończyli – do dnia 1 stycznia roku podatkowego – 60 lat życia lub są osobami, w stosunku do których orzeczono co najmniej lekki stopień niepełnosprawności. „Zniżki te sięgają 10% – 20% stawki karty podatkowej. Niezależnie od tego na wniosek wskazanych powyżej podatników naczelnik urzędu skarbowego może – w przypadkach szczególnie uzasadnionych – dodatkowo obniżyć obowiązujące stawki”*.  

Natomiast zwyżki stawek mogą być wykorzystane w przypadku zatrudnienia przez podatnika, przy prowadzeniu działalności usługowej lub wytwórczo-usługowej następujących osób:

a)    pełnoletnich członków rodziny (nie licząc małżonka),

b)    pracowników zatrudnionych wyłącznie (z pisemnym określeniem zakresu obowiązków) przy sprzedaży wyrobów, przyjmowaniu zleceń na usługi, utrzymaniu czystości w zakładzie, prowadzeniu kasy i księgowości, kierowców i konwojentów – warunek ten dotyczy tylko spółek cywilnych.

„Przewidziane z tego tytułu zwyżki wahają się od 10% do 40%, w zależności od liczby zatrudnionych pracowników. Zwyżek takich nie stosuje się, gdy działalność podatnika polega na prowadzeniu parkingów.

(…) Podatnicy płacą podatek dochodowy w formie karty podatkowej w terminie do 7 dnia każdego miesiąca za miesiąc ubiegły. Za grudzień podatek jest płatny do dnia 28 grudnia roku podatkowego. Podatek obniża się o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne. Kwota składki nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki”*.

Opracowane na podstawie:

Dzwonkowski H. (red.), Prawo podatkowe, Warszawa 2010, s. 194 – 195.