strona główna niezbędnik słownik

„Podstawa opodatkowania w sensie normatywnym to grupa przepisów regulujących zagadnienia podstaw opodatkowania. Podstawową jest tu norma art. 217 Konstytucji, oraz grupy przepisów normujących podstawy opodatkowania w poszczególnych ustawach podatkowych. W art. 217 Konstytucji używa się terminu podstawa opodatkowania w dwojakim sensie. Po pierwsze występuje tam ona jako element konstrukcyjny podatku (podstawa opodatkowania w sensie konstrukcyjnym) oraz jako podstawa opodatkowania w sensie normatywnym (normatywna podstawa opodatkowania). Przepis ten, stanowi bowiem poprzez użycie pojęć dotyczących elementów konstrukcyjnych podatku, że regulacje dotyczące tych elementów powinny się znajdować w ustawach podatkowych.

Każdy podatek posiada sobie właściwą podstawę opodatkowania. W sensie normatywnym jest to grupa przepisów odnoszących się do podstawy opodatkowania danym podatkiem. Jest to normatywny odpowiednik teoretycznych kategorii dochodu, przychodu czy majątku, którą trudno w praktyce oddzielić od przepisów wyznaczających przedmiot opodatkowania. Przepisy o przedmiocie opodatkowania i podstawie w danym podatku są wspólne, a rozdzielenia tych dwóch elementów konstrukcyjnych nie można dokonać w oparciu o kryteria normatywne lecz w oparciu o założenia teoretyczne dotyczące podziału  podatku na poszczególne elementy konstrukcyjne.*"*