strona główna niezbędnik słownik

Opłatę od posiadania psów uzasadnia się najczęściej względami sanitarno-porządkowymi. Uregulowana jest ona w przepisach rozdziału piątego ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i obciąża wyłącznie osoby fizyczne posiadające psy. „Ma ona charakter fakultatywny – rada gminy może ją wprowadzić na swoim terenie. Stawka opłaty ma charakter kwotowy i nie może przekroczyć kwoty określonej w ustawie. Skala opłaty może być zarówno skalą proporcjonalną, jak i progresywną lub regresywną, kiedy opłata od każdego następnego psa będzie coraz wyższa lub niższa. Ustawodawca nie określił zasad ustalania i poboru oraz terminów płatności tej opłaty, pozostawiając uprawnienia w tym zakresie radom gmin, które mogą także zarządzić pobór w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso oraz wprowadzić, w drodze uchwały, inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe”*.

Opłaty od posiadania psów, zgodnie z art. 18a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie pobiera się m.in. od:

• osób niepełnosprawnych,
• osób w wieku powyżej 65 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo domowe – od jednego psa oraz
• podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych – z tytułu posiadania nie więcej niż dwóch psów.

„(…) każda osoba fizyczna posiadająca psy /niezależnie od wieku/ jest podatnikiem tego podatku. Jeżeli osoba taka przekroczyła 65 rok życia pozostaje nadal podatnikiem tego podatku, ale od takiej osoby tego podatku się nie pobiera. Ważne przy tym jest to, że ustawodawca przyjął jedynie kryterium wieku, a nie odstąpił od poboru podatku od posiadania psów w zależności od innych kryteriów.

(…) rada gminy może wprowadzić w drodze uchwały inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe z podatku od posiadania psów.

(…) Podmiotem /podatnikiem/ podatku od posiadania psów jest osoba fizyczna posiadająca psa. Przedmiotem podatku /opodatkowania/ jest posiadanie psa.

Artykuł 14 pkt 4 [obecnie art. 19 pkt 3] upoważnia (…) radę gminy do wprowadzenia innego niż wymienionego w ustawie zwolnienia przedmiotu opodatkowania.

Tym przedmiotem opodatkowania (…)  jest posiadanie jednego psa przez osobę, która nie ukończyła 65 roku życia.

Rada gminy była uprawniona do innego niż to wyżej przedstawiono zwolnienia osób fizycznych od posiadania psów. Przykładowo - mogła wprowadzić zwolnienie od posiadania dwóch psów.

Nie mogła natomiast wprowadzić zwolnienia podmiotowego, tj. takiego, w którym decyduje przymiot podmiotu /np. emeryt, rencista/.

Takiego uprawnienia nie zawiera bowiem art. 14 pkt 4 [obecnie art. 19 pkt 3]. Rada gminy w świetle treści tego przepisu może jedynie zastosować inne niż w ustawie zwolnienie podatkowe. Nie może wprowadzać ulgi podatkowej, którą w istocie jest wprowadzenie niższej niż powszechnie obowiązująca stawka podatku”*.

Opracowane na podstawie:

Dzwonkowski H. (red.), Prawo podatkowe, Warszawa 2010, s. 262 – 263.